Tag: Courage


Ruminations

Posted on by ministhy

Are we grateful enough for whatever life we have been blessed with? Often, when troubles seem to be overwhelming, we end up afraid of the ‘monster inside the head’ which looms larger than life. The clouds seem darker, the whole world shrinks to a single pint of pain and we sink easily. Two incidents have perturbed me in the recent past. News about the suicides of two brilliant girls, leaving devastations in their wake. Both were adored children of their respective set of parents. Excellent academically, loved by everyone, no indication of any trauma. Just one unimaginable phone-call.

Shaking in grief, I ended up speaking to my own daughters about the deepest fears of parents. It does not matter what the trouble is, we are there for you. Nothing matters, more than your smiles. Stay happy and healthy. We shall overcome together. Realize that our lives are your safety nets and we shall love you unconditionally. It is true, parents tend to be harsh when it comes to discipline at times. But limits are drawn for your own good, mostly. I write mostly, because parents are fallible creatures too. We make our decisions based on whatever experiences we have garnered in our lives. But whether it is Iceland or Australia, irrespective of the language we speak, the colour of our skins, the god we believe in, there is a common factor which binds us together. You : the children. You matter.

Maybe we are at fault, trying to protect you always from life and its troubles. Tribulations strengthen the spiritual muscles. Even the protection is triggered by not wanting you to get hurt. My mother still prays ( and I tell her it is wrong) ‘Give the sickness of my children to me.’ I tell her, ‘Amma, pray that all stay healthy, including you.’ But now, as the journey moves close to autumn, I find myself contemplating about her attitude. And I can see why she prays like that. What she is saying in truth: ‘Let the pain be mine, not theirs. Let the cross be mine, give them the crown.’ That is the way of love, usually.

For any child thinking of ending it all, please stop for a moment. Pick that phone. Reach out. The monster in the head is imaginary. Your parents are not supporting the monsters. They care for your life. Just hold on and call them. We shall overcome together. As always.


Hanumanji’s Help in Handling Bullies

Posted on by ministhy

My Hanumanji is never afraid of anyone. Be it the Simhika Rakshasi who catches hold of shadows and eats living creatures alive; or killing Akshaya Kumar who challenged him in Asoka Vatika; he laughs at bullies of all hues and genders. Now, this speck of dust, who loves Lord Hanuman, has been trying hard in her life to study the warrior’s qualities for handling bullies in her own daily life.

What do bullies do? They shout and scream. Hanumanji laughs and responds calmly. When Ravan lost his temper and tried to mock Hanuman, he was patience incarnate. I try to keep my cool (as much as I can) when I meet bullies. When fury overwhelms me, I remember His holy face and chant his name.

What do bullies do? They arm twist you to do their bidding. Hanumanji does not bat an eyelid. I have been trying hard, to master that science of being cool, before nonsensical and stupid behaviour. Such foolish behaviour often springs from, and thrives on egotism and a grossly misplaced sense of self-importance.

What do bullies do? They try to scare you so that you will turn on your heels and run. Then they chase you like a dog, barking all the while. Hanumanji just devastated the asuras when they attacked him. He never ran away from any battle field.

Hanuman the warrior, stands and fights. He is Ram-sevak, brave and valorous; possessing the strongest integrity and strength. When bullies bark at me and expect me to run away, I feel like laughing. These are the weakest characters, and they have been used to seeing people run all their lives. They have met very few who will treat them with the contempt they deserve. Such people do not deserve respect because they suck the life out of others. Power, untrammelled power, in the hands of bullies lead to destruction. My Hanumanji fought against Ravan, Meghnad, Kalnemi, Ahiravana and all other bullies of multiple hues and gave them what they deserved.

My Hanumanji teaches me to simply focus on the Lord and do my best without bothering about such blood sucking, soul spirit fleecing, flea like creatures. Bullies are defeated (and die too) ultimately, and fall to the sidelines. Just like Ravan and his cohorts.

Hanumanji, guide on. You are the role model for Kali Yuga. Lead thou me on…

**


ഒരു ചെറു രഹസ്യം

Posted on by ministhy

അസൂയയ്‌ക്കും കുശുമ്പിനും മരുന്നുണ്ട് എന്നാണ് എന്റെ ഏറ്റവും ഒടുവിലത്തെ ജീവിത നിരീക്ഷണം. എവിടെ നിന്നാണോ അവ നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ബഹിർസ്ഫുരിക്കുന്നത്, ആ നല്ല മനുഷ്യരെ, ‘അടുത്ത ജന്മത്തിൽ എന്റെ പുറകേ വരല്ലേ’ എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ , അല്പം കരുണയോടെ, വീക്ഷിക്കാൻ പഠിക്കുക.
‘അതെന്താ അവരെപ്പോഴും ദ്രോഹിക്കുന്നത്?’
‘ഞാനെന്നും അവർക്കൊക്കെ നന്മ മാത്രമേ ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ’
‘നുണയും പൊങ്ങച്ചവും കൊണ്ട് സകല സ്ഥലങ്ങളിലും കേറി ഇറങ്ങി…പരദൂഷണം എന്ന പാഷാണം വിൽക്കുന്ന ഇവരെയൊക്കെ എന്ത് ചെയ്യണം?’
‘ എലിയുടെ സ്വഭാവമാണ്…കണ്ണ് ഉയർത്തി നമ്മുടെ കണ്ണിൽ നോക്കാൻ കെല്പില്ല.’

ഇതൊക്കെ ജീവിതത്തിൽ നിങ്ങളും കേട്ടിട്ടുണ്ടാവും. ആദ്യം ചെയേണ്ടത് ഇവയാണ്:
1 . ഈ പാതകത്തിൽ നാം ചേരില്ല എന്നുറപ്പിക്കുക. നല്ല ചീത്ത വിളിക്കാൻ തോന്നിയാലും, അല്പം സംയമനം പാലിക്കുക. പന്നികളുമായി അടികൂടിയാൽ, ചെളി നമ്മുടെ മേൽ തെറിക്കും, പന്നി ആഹ്ളാദിക്കുമെന്നു പറയുന്നത് മനുഷ്യ സ്വഭാവം നന്നായി വിശകലനം ചെയ്ത ആരോ തന്നെയാണ്.
2 . ‘അവർക്കു കുറച്ചു കൂടി കൊതിയും നുണയും പറയാനായി, ഞാൻ കുറച്ചു കൂടി നന്നായി ജീവിച്ചു കാണിക്കും ‘ എന്ന് തീരുമാനിക്കുക.
3 . ‘അവർ നമ്മുടെ ദോഷങ്ങൾ അപഗ്രഥനം ചെയ്തു നോബൽ പ്രൈസുകൾ നേടുമ്പോൾ നമുക്ക്, സത്കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു നല്ല പേര് നേടാം’ എന്ന് ഉറപ്പിക്കുക .

  1. ‘ദുഷ്ട മനസ്സുകൾ നമ്മെ താഴ്ത്തി പറയുന്നത്, എവിടെയോ നമ്മുടെ പ്രകാശം അവർക്കു ബോധിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്ന കാരണം മൂലമാണ്’ എന്ന് സമാധാനിക്കുക.
    5 . ‘കഠിനാദ്ധ്വാനം ചെയുമ്പോൾ, തളരുമ്പോൾ, നാം തോറ്റു കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ശത്രുവിനെ ഒരു നിമിഷം മനസ്സിലോർത്തു സ്വയം ‘മോട്ടിവേറ്റ്’ ചെയ്യാം. (ശ്രമിച്ചു നോക്കൂ! അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ നിന്ന് പറയുകയാണ്.) Turn your detractors into motivators !

ഇപ്പോൾ സമാധാനമായി. കുത്തിയിരുന്ന് പ്രാകുന്നതിനേക്കാൾ എത്രയോ നല്ലതാണ്, തക്ഷകന്റെ വിഷത്തിലും നന്മ കാണുന്നത്, അല്ലേ ?


അപ്പോൾ, അവർ തുടങ്ങി കാണും നമ്മുടെ കുറ്റം പറഞ്ഞു , നുണഞ്ഞു രസിച്ചു, ചായ കുടിക്കാൻ. എന്താ, അടുത്ത നല്ല ജോലി ചെയ്യാൻ സമയമായില്ലേ? All the best !

വാൽക്കഷ്ണം : ഈ ഉപദേശം പത്തു നാൽപതു കൊല്ലം കൊണ്ട് ആർജ്ജിച്ചതും, പത്തമ്പതു കൊല്ലം ജീവിച്ചതുമാകുന്നു. മരുന്ന് ഫലിക്കും , Guarantee !


One Punch At A Time…

Posted on by ministhy

Imagine young girls dressed in boxing outfits, doing meticulous footwork and punching the hell out of their opponents! That’s what I witnessed today. An erstwhile boxer, who could not pursue his national dreams, has set up a boxing academy for rural kids in a village nearby. There, the girls arrive… after attending school, doing housework and tending to the animals as well as the farms. And how they box! They have won district and state level medals. They practice in the middle of the mango plantations, amidst mud and sand. I saw burning passion today, and it lighted up my hopes. About human goodness and the undying spirit of excellence.

We discussed dreams and child marriages. (Their village suffers from that malaise.) About gender justice and power of education. I shared my stories, they shared theirs. We discussed Dangal, Chak De India, Mary Kom..amongst others. They had Olympic dreams. I could see the brilliance and the sparkling potential.

Back home, I showed my daughter the videos of the pugnacious boxers. She stood awed and inspired.

‘See the determination?’ I asked.

‘Yes’.

‘Use the opportunities well. So many are denied even the basic ones.’

She nodded.

Life lesson: So much to do, so little time. One punch a time, for the body and spirit to strive harder.


When Hanumanji Fights…

Posted on by ministhy

My beloved Lord Hanuman fights only when necessary. And when he picks up his weapon, even Lord Vishnu himself will not come to save the opponent.

Hanumanji is a pacifist. He is wise, full of good humour, and inherently compassionate. See, he even argued logically with the foolish Ravan. But Ravan thought he was God! And when such dark pride blinds a man (asur), he is sucked into the vortex of his own madness.

I have been contemplating my Hanumanji’s war tactics recently. After translating Sundar Kanda, Kishkinda Kanda and Aranya Kanda with His divine blessings, I am planning to start Lanka Kanda aka Yuddha Kanda now.

Why does Durga have both books and weapons in her hand? Because where sastra/logic fails; the goddess picks up sastra/ weapon. In life too, pushed against the wall, when the choice is only to be victim or fighter, one has to adopt that method.

Hanumanji knew all about mantra-tantra; the dirty tricks of Ahiravana who was getting ready for human sacrifice; and also the humility of being silent before the Brahmastra. With full consciousness of his powers.

You see, when the Lord reigns in one’s heart, and it is devoid of evil or selfish agendas, the entire universal energy flows into Hanumanji.

My hero, my role model, inspire me on…!

**


When We Pull Together…

Posted on by ministhy

Today, is a day of joy for our department. We have received news about winning a national level recognition given for excellence in E-Governance initiatives. I remember where we started and how we reached here.

Any team requires leadership which imbues trust in the truest sense of the term. We have been so fortunate to have it from our wonderful mentors and leaders. They inspire me.

The gift which every team member brings to the table is unique. Life has taught me that every gift- be it technical skills, financial skills, softskills, even a devil’s advocate personality who points out faults ahead of time- is ultimately beneficial for the growth of the team.

I am so proud to be part of this hardworking team which aims high, works silently, and does its best with whatever resources it has; without complaining or boasting.

Sometimes, success makes the loudest noise. About our sincerity and our life purposes.

God bless every member of our team.

So proud of you all.

Special Prayer for protection:)

Dear Hanumanji (My Lord, My Role Model, My Ideal)

Bhoot pisach nikat nahi aavai

Mahabir jab naam sunaavai

**

Post Script on 23rd February 2021.

My Hanumanji has performed his miracles again. We won the CSI award on 12th February, and today on 23rd Feb another award from the Indian Express group. In two weeks time, HE blessed us with yet another national award!

Truly did a great soul say that the only prayer you need to recite is, ‘Thank you, Thank you, Thank you!’

To that great love and beauty, by whatever name you may wish to call HIM/HER for always being there.

Digital Technology Sabha Excellence Awards – Day 1


കർണ്ണപർവ്വം

Posted on by ministhy

 

എഴുത്തച്ഛന്റെ മഹാഭാരതം കിളിപ്പാട്ടിൽ നിന്നും “കർണ്ണപർവ്വം” : കർണ്ണനും അർജ്ജുനനും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധ വർണ്ണന…

 


Living Mindfully

Posted on by ministhy

I read in the newspapers that an anguished, depressed  Malaysian teenager committed suicide because the majority of her Instagram followers polled ‘Death’ than ‘Life’. She dumbly followed what the unseen crowd had ‘chosen’ for her. She let them decide her next course of action. End.

The greatest power- the power to choose what one thinks, or acts- handed over like a free gift to mindless others?

I took a walk in the past to recollect what the world told me to do  and how noxious it all was…!

  1. ‘You look like death roasted twice in hell-fire. Why don’t you go and hide yourself?’

The easiest way to get to a girl,( or boy), is to poke fun at the way they look. It was a generous helping of  ‘Give her unto this day the daily bread of bitterness.’ The chorus was faithfully echoed by all those who sought control over me.

Decades later, I laugh when I remember the trauma.  Invariably, all who poked fun at me, were not my well-wishers. All who loved me, ever, have always made me a better version of myself-physical, spiritual or mental. The difference between then and now is that I have learnt to ignore the opinions of the naysayers and value the comments of my true friends.

And so, in my four and half decades of living, I enjoy wearing a good dress, putting on danglers, and putting flowers on my hair if I feel like it. Do I look old/foolish/blah-blah…I don’t give a damn anymore.

Baby, look into the eyes of those who care for me and love me! They sparkle like diamonds. I can live in that light for eternity.

2. ‘Your accent is horrible and you speak like a train chugging non stop. Shut up!’

I speak my mother tongue without any accent. The rest of the two languages may be notched up with an accent. So what?Having been shut up for too long, when my words took flight, literally and figuratively, they soared like frantic souls escaping dungeons.

And to my utter delight, I found that there were listeners. They bothered about what I spoke and how I spoke and not about the way I spoke! If it came from my heart, they applauded me. That gave me the confidence to venture out more.

My accent is still flavored by the mysterious sea winds of my home land. I continue to speak non stop and irritate the heck out of my loved ones. They shrug and listen. Sometimes, they grin. Or politely tell me to shut up. Sure.

The difference is that I know whom to ignore and whom to listen to. When to shut up and when to shout.

3. ‘You overestimate your own abilities. You over reach, don’t you?’

Ahhhh! Do I now? I remember withering on listening to such comments once upon a time.

What I do is my business, monsieur. You can take it with a martini. Success or failure, I shall not come running to you for your shoulder to cry on. Okay?

One has to stand up for oneself, and fight for what is due! The world is a tricky customer. It will change from mockery to adulation in a jiffy if you succeed. Better not to expect a helping hand or support from the outside. Inertia and indifference are chronic diseases infecting the systems -running the wheels of worldly life.

Help your own self and then watch as the world arrives to help you. Remember Shakespeare in love. Queen Elizabeth’s take on Romeo and Juliet?

**

I started the article to make some sense of that mindless self destruction. Sixteen years of age! And she asked the world if she should kill herself or live!

At twenty six, thirty six, forty six, fifty six, sixty six, seventy six, eighty six, or ninety six, if you pose the same question, the thumbs-down voyeurs of the gladiatorial rings  (of the world wide Colosseum) will  still vote that you go to hell.

Time to watch the sky a bit. The nature and the birds. No one votes to kill you there.

***

 


യാ ദേവി സർവ്വ ഭൂതേഷു മാതൃ രൂപേണ സംസ്ഥിതാഃ

Posted on by ministhy

 

‘ ങ്ഹാ ! നീയിങ്ങനെ യാതൊരു ചുമതല ബോധവുമില്ലാതെ കൂർക്കം വലിച്ചു കിടന്നുറങ്ങിയ്ക്കോ! നിന്നെക്കാൾ കഴിവും ബുദ്ധിയുമുള്ള എത്രയെത്ര കുഞ്ഞുങ്ങളാണ് പഠിക്കാൻ സാഹചര്യമില്ലാതെ കരയുന്നത് എന്നറിയാമോ ? എണീറ്റ് മുഖം കഴുകി , പഠിക്കാൻ ഇരിക്ക് !’
ഇതെന്റെ family heirloom ..അമൂല്യമായ കുടുംബ സ്വത്താണ് . ഞാൻ ഈ വരികൾ കേട്ടാണ് വളർന്നത്. രണ്ടു മക്കളോടും ദയവോടെ, തീരെ വേർതിരിവില്ലാതെ ഞാൻ കൈമാറിയ മാതൃ-സമ്പത്താണ്.

ഇന്ന് രാവിലെയും ചെറിയവൾക്കു കൊടുത്തതേയുള്ളൂ അതിന്റെ ഒരു നുറുങ്ങു സ്വർണ്ണ വെട്ടം : ‘ എണീറ്റ് പോടീ പഠിക്കാൻ !’

മകൾ, ഈ സ്കൂൾകാർക്ക് വെളുപ്പാൻ കാലം ഏഴു മണിക്ക് ക്ലാസ്സു തുടങ്ങാൻ അവസരം കൊടുത്ത കളക്ടറേയും മറ്റും ചെറിയ നിലയ്ക്ക് പ്‌രാകി കൊണ്ട് എണീറ്റ് വന്നു. എന്റെ നേരെ ക്രോദ്ധത്തോടെ നോക്കി . യാതൊരു വിട്ടുവീഴ്ചയും കിട്ടാൻ സാഹചര്യമില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി , പത്തിയടക്കി പല്ലു തേയ്ക്കാൻ പോയി.

ഞാൻ നെടുവീർപ്പിട്ടു ഭൂതങ്ങളോടൊപ്പം അവരുടെ കാലത്തോട്ടു പോയി.

(ഭൂതം ഒന്ന്)

‘ കീറിയ ഷൂസാണ് ! എനിക്ക് വയ്യ അതും ഇട്ടു കൊണ്ട് സ്കൂളിൽ പോകാൻ !’ അത് പറഞ്ഞത് ഞാൻ.
‘ കീറിയതാണോ? നാളെ സോൾ പിടിപ്പിക്കാം . ബുക്കു കീറിയതല്ലല്ലോ? അത് നോക്കിയാൽ മതി !’ അത് പറഞ്ഞത് അമ്മ.

(ഭൂതം രണ്ട് )

‘ അമ്മേ , യൂണിഫോം നരച്ചു…’
‘സാരമില്ല. നന്നായി കഴുകി തേയ്ച്ചു തരാം. പബ്ലിക് ലൈബ്രറിയിൽ നിന്നും കൊണ്ട് വന്ന ബുക്കുകൾ വായിച്ചു തീർന്നോ നീ?’
(ഭൂതം മൂന്ന് )
‘ കൊച്ചു ചിറ്റയെ കണ്ടു പഠിക്ക് ! മൂന്നു ജോഡി ഡ്രെസ്സുമിട്ടാണ് ഡോക്ടറായത് ! അതും റാങ്കോടെ . രാത്രിയിൽ രണ്ടു മണിക്കെണീറ്റു കട്ടൻ കാപ്പി ഉണ്ടാക്കി പഠിച്ച കുട്ടിയാണ് അവൾ. അത് പോലെ പഠിക്കണം കേട്ടോ. എണീറ്റ് പോ …!’

അങ്ങനെ അങ്ങനെ നല്ല ഭൂതങ്ങൾ എന്നെ കാലചക്രത്തിന്റെ കറക്കലുകളിലൂടെ വലിച്ചു കൊണ്ട് പോയി (…ചാൾസ് ഡിക്കൻസ്/ ക്രിസ്മസ് കരോൾ Ghost ഓഫ് ദി Christmas Past … ഓർത്താൽ ഏകദേശ രൂപം കിട്ടും )

വർത്തമാനം :

‘ മാഡം , നിങ്ങളെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ INFLUENCE ചെയ്ത വ്യക്തി?’
‘എന്റെ അമ്മ ‘.
***

രണ്ടു ദിവസം മുൻപ് പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്ത് ഒരു ഫോട്ടോ അയച്ചു തന്നു.
‘ ഉടുത്തിരിക്കുന്ന സാരി ശ്രദ്ധിച്ചോ ? 36 കൊല്ലം പഴക്കമുണ്ട്. അമ്മ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതാണ് …അന്നു ഞാൻ ഇതിന്റെ പല്ലുവിൽ പിടിച്ചു ആരാധനയോടെ അമ്മയെ നോക്കി നിന്നു …ഇന്ന് കോൺഫെറെൻസിനു ഇതാണ് ഉടുക്കുന്നത്..’ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ച് കേട്ടു ..’മിനി , ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ എന്റെ അമ്മയോളം ഇത്രയും പോസിറ്റീവായ , സ്ട്രോങ്ങ് ആയ മറ്റൊരു വ്യക്‌തിയേയും കണ്ടിട്ടില്ല’
പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ EXCELLENCE അവാർഡ് നേടിയ ബാച്ച് മേറ്റാണ്…പലർക്കും റോൾ മോഡലായ അവൾ രണ്ടു കുട്ടികളുടെ അമ്മയാണ്.
‘ഈ ഫോട്ടോ അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണ് !’
**
മറ്റൊരു നുറുങ്ങു കഥ :
ഇതും ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ സത്യമായ അനുഭവം-അമ്മ മാഹാത്മ്യം…

‘ ജ്യേഷ്ഠൻ എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിക്കാൻ പോയി ..അമ്മ സ്ഥലം കുറച്ചു വിറ്റാണ് പൈസ ഒപ്പിച്ചത് . വിശേഷപ്പെട്ട പ്രൈവറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി ..കൊല്ലം രണ്ടു തികയാൻ ബാക്കിയുള്ളപ്പോൾ പാർട്ടി തിരിച്ചു വന്നു…’തനി ഹിപ്പി വേഷം…കൺപീലിയിൽ ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന പ്രാണിയെ കണ്ടു…നാശത്തിലോട്ടുള്ള കൊക്കയുടെ വക്കിൽ നിന്നും പിൻവിളി കേട്ട് അമ്മയുടെ അടുക്കൽ എത്തിയതാണ്…
അച്ഛൻ പുച്ഛത്തോടെ അമ്മയെ വിളിച്ചു ..” ദാ വന്നിരിക്കുന്നു നിന്റെ പുന്നാര മകൻ ! രണ്ടു കൊല്ലം കൊണ്ട് സ്വത്തു മുടിച്ചു പഠിച്ചു..വിജഗീഷുവായി …പോയി ഒരു പൂ മാലയിട്ടു കൊടുക്ക് !’
അപ്പോൾ , എന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു ..’ എന്റെ കുഞ്ഞു വേറെ എവിടെ പോകാൻ ? ഒരു ദിവസം നിങ്ങൾ തന്നെ അവന്റെ കഴുത്തിൽ മാലയിടും !’
പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്ന ജ്യേഷ്ഠനെ ‘അമ്മ വിളിക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു…
‘പോയി കുളിച്ചു ആഹാരം കഴിക്കാൻ വാ..നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് പഠിക്ക് !’
‘ഇനിയിപ്പോൾ അഡ്മിഷൻ ഇവന് ആര് കൊടുക്കും? വല്ലോ കറസ്പോണ്ടൻസ് കോഴ്സിന് ചേർക്കൂ  പുന്നാര കുഞ്ഞിനെ !’ അച്ഛൻ തീ തുപ്പി.
പിന്നെ നെടുവീർപ്പിട്ടു കൂട്ടുകാരി പറഞ്ഞു ..’ അമ്മ അത് തന്നെ ചെയ്തു… ചേട്ടൻറെ പ്ലസ് ടു സ്കൂൾ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ആ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ ചെന്നു തിരിച്ചു മേടിച്ചതും,. ഡിഗ്രി കറസ്പോണ്ടൻസിനു ചേർത്തതും അമ്മ തന്നെ… മകന്റെ പുറകിൽ പാറ പോലെ ഉറച്ചു നിന്ന അമ്മ..

നാലു കൊല്ലത്തോളം അച്ഛൻ ചേട്ടനോട് സംസാരിച്ചു കണ്ടിട്ടില്ല ഞാൻ…പിന്നെ എം എ ചരിത്രത്തിനു യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ ചേർന്നു ചേട്ടൻ. ഡിഗ്രിയ്ക്ക് റാങ്കുണ്ടായിരുന്നു. സിവിൽ സെർവിസ്സ് പരീക്ഷ എഴുതി ഒരു രസത്തിന്…ധാരാളം വായിക്കുമായിരുന്നു…എല്ലാവരേയും ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് 24 വയസ്സ് തികയുന്നതിനു മുൻപ്, പോസ്റ്റ് ഗ്രാജുവേഷൻ ഫസ്റ്റ് ഇയർ റിസൾട്ട് വരുന്നതിനു മുൻപ് ഓൾ ഇന്ത്യ സെർവിസിൽ വളരെ ഉയർന്ന റാങ്ക് !
അന്ന് അമ്മ അച്ഛന്റെ അടുക്കൽ ചെന്ന് പറഞ്ഞു ..’ നിങ്ങൾ എന്റെ കുഞ്ഞിന് ഒരു പൂമാല ഇട്ടു കൊടുക്കൂ.’
**
മടി കാണിക്കുമ്പോൾ ഭദ്രകാളിയാവുന്ന , ദാഹിക്കുമ്പോൾ ഗംഗാ ജലമാകുന്ന , സ്‌നേഹിക്കുമ്പോൾ വൻമഴയാവുന്ന, തോറ്റു വരുമ്പോൾ ശക്‌തിസ്വരൂപിണിയാവുന്ന അസാധാരണ, അല്ല, സാധാരണ അമ്മമാർക്ക് വേണ്ടി, ഈ കുറിപ്പ്.

ഞങ്ങൾ ,നിങ്ങളുടെ പുണ്യമായ കാൽപ്പാടുകൾ പിന്തുടരട്ടെ… ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ അപ്പോൾ നേർ വഴി നടന്നു കൊള്ളും.

***


The Code of Courage

Posted on by ministhy

If at this juncture of my life, someone were to ask me my greatest lesson in my life journey hitherto, it is simply this:

Do Not Be Afraid!

Fear is the greatest defeat. The terror of what/why/how/when/which/how…Rudyard Kipling’s six horsemen assume various hues and menacing postures in the mind of a human being. But the moment one decides that there is no looking back, courage comes in a great flood of blessing.

The sinews are strengthened and the mind becomes sharp as a razor. Because, there is nothing more stronger than human will power.

Alfred Lord Tennyson wrote famously in his poem Sir Galahad:

My good blade carves the casques of men,

My tough lance thrusteth sure,

My strength is as the strength of ten

Because my heart is pure…

If you have watched the children’s movie ‘Bug’s Life’ you will realize that the moment the humble ants discovered their inner strength, the terrible ‘Hopper’ lost his power over them.

 Hopper : ” Let this be a lesson to all you ants! Ideas are very dangerous things! You are mindless, soil-shoving losers, put on this Earth to serve us!”
Flik: “You’re wrong, Hopper. Ants are not meant to serve grasshoppers. I’ve seen these ants do great things, and year after year they somehow manage to pick food for themselves and you. So-so who is the weaker species? Ants don’t serve grasshoppers! It’s you who need us! We’re a lot stronger than you say we are… And you know it, don’t you?

So, where does that leave us? Every single woman, man, child, who is fighting injustice in any manner should tap into the inner fortitude first. The laws, the rules, the mechanisms of ensuring justice shall soon follow…But first, when a perpetrator  tries to bully you, simply adopt the Samurai Code… at least the two tenets of Justice and Courage.

To quote…(taken from website)
Rectitude : A well-known samurai defines it this way: ‘Rectitude is one’s power to decide upon a course of conduct in accordance with reason, without wavering; to die when to die is right, to strike when to strike is right.’

Courage : Confucius says: ‘Perceiving what is right and doing it not reveals a lack of Courage.’

So, what are you waiting for? Pick up the sword of the samurai within you! And walk with steely strength of your own courage… Be your own savior as someone wise once said.

**